Λακωνικά Νέα

Ανοιχτή επιστολή απέστειλε ο καθηγητής & δημοτικός σύμβουλος Μονεμβασίας κ. Νεκτάριος Μαστορόπουλος για την επιλογή σχολείου από τους μαθητές.

Η επιστολή του κ. Μαστορόπουλου έχει ως εξής:

Μολάοι  12 -  6  - 2011                           ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Με αφορμή τη διαμαρτυρία, τη στενοχώρια και το κλάμα κάποιων παιδιών από τον τέως δήμο Νιάτων, που τα αναγκάζουν του χρόνου να μην  φοιτήσουν στο Λύκειο Μολάων, όπως είναι η επιθυμία τους

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή τις αλλεπάλληλες και θυελλώδεις επιστολές του αντιδημάρχου Ευρώτα από τη μία, (όπου επιτίθεται επί δικαίων και αδίκων) και τις νηφάλιες απαντήσεις από την άλλη, της Γυμνασιάρχου Μολάων κυρίας Μπατσάκη, ήρθε στο προσκήνιο  το θέμα της φοίτησης για τη νέα  σχολική χρονιά, των μαθητών Γυμνασίου και Λυκείου που προέρχονται από τον τέως δήμο Νιάτων.    

   Παραδοσιακά, όπως είναι γνωστό, οι μαθητές που προέρχονται από τον Άγιο Δημήτριο, Νιάτα και Απιδιά, φοιτούσαν ανέκαθεν στα σχολεία των Μολάων.

   Επιπλέον, ιστορικά, οι Μολάοι από τον 19ο αιώνα κιόλας, αποτελούν κέντρο της ευρύτερης περιοχής και οι κάτοικοι τουλάχιστον  της πρώην επαρχίας Επιδαύρου Λιμηράς, έχουν αναπτύξει πολυποίκιλους δεσμούς με την πόλη των Μολάων, ασχέτως των διοικητικών διαιρέσεων που έγιναν κατά καιρούς στην περιοχή μας.

   Δεν είναι δυνατόν βέβαια, αυτοί οι δεσμοί που έχουν αναπτυχθεί και ισχυροποιηθεί από γενιές και γενιές, να διαρραγούν ξαφνικά και βίαια, από τη μια στιγμή στην άλλη, με το πρόσχημα της διοικητικής αλλαγής που έφερε ο Καλλικράτης ή για οποιοδήποτε άλλη αιτία.

   Ούτε όμως και το «πνεύμα» του Καλλικράτη παραπέμπει σε περιχαράκωση των νέων δήμων ή στη θεσμοθέτηση ισχυρών «συνόρων» μεταξύ τους.

   Όπως και να έχει, οι  νέες δημοτικές αρχές, οφείλουν να επενδύσουν στην συνεργασία και στην αλληλεγγύη, σε όλα τα θέματα, για να υπάρξουν πολλαπλάσια οφέλη και ανάπτυξη και προοπτική, αμοιβαία.

   Το χειρότερο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να επενδύσουμε στον λαϊκισμό και στον τοπικισμό.

   Υπάρχουν τόσα μεγάλα θέματα, όπως στους τομείς της υγείας, της παιδείας, των μεγάλων υποδομών, της οδικής σύνδεσης με το κέντρο κλπ που πρέπει να τα παλέψουμε όλοι μαζί, εάν θέλουμε κάτι να πετύχουμε.

   Το νοσοκομείο Μολάων για παράδειγμα δεν ανήκει σε όλους μας; Δεν θα ήταν καταστροφή για όλους μας εάν υποβαθμιστεί; Δεν πρέπει να αγωνιστούμε μαζί για να το σώσουμε; Ή μήπως θα πρέπει να βάλουμε σύνορα στο δήμο μας και να πούμε δεν δεχόμαστε από τους άλλους δήμους ασθενείς;

   Το ότι το εσπερινό σχολείο της Σκάλας έκλεισε, δεν ήταν πλήγμα και για τη δική μας περιοχή; Δεν θα ήταν καλύτερο όλοι μαζί να το παλέψουμε να μείνει ανοιχτό;

   Οι αυτοκινητόδρομοι που οδηγούν στην νότια Λακωνία δεν είναι απαράδεκτοι και για τους μεν και τους δε; Δεν πρέπει όλοι μαζί να διεκδικήσουμε την άρση της συγκοινωνιακής απομόνωσης της περιοχής μας; Το όφελος δεν θα είναι κοινό;

   Γιατί λοιπόν να βλέπουμε κοντόθωρα κάποια πράγματα;

   Με μια άλλη λογική, κατά τη γνώμη μου ενωτική, θα πρέπει   να αγγίξουμε και το θέμα της παιδείας, γενικά στο τόπο μας, αλλά και το ειδικό θέμα  της φοίτησης των μαθητών στα σχολεία της  περιοχής μας, μετά τον Καλλικράτη.

   Γιατί τόση πρεμούρα και φανατισμός από κάποιους και πίεση προς τους γονείς και μαθητές που προέρχονται από την περιοχή του πρώην δήμου Νιάτων και μέχρι σήμερα φοιτούσαν στους Μολάους;

   Γιατί δεν αφήνουμε γονείς και μαθητές να αποφασίσουν με ηρεμία και νηφαλιότητα και σύμφωνα με τις ιδιαιτερότητες κάθε περίπτωσης, πού επιθυμούν να φοιτήσουν την επόμενη χρονιά;

   Ποιος ο λόγος να βιάζουμε την ψυχή των παιδιών και να τα κάνουμε να κλαίνε τις τελευταίες μέρες της φοίτησής τους φέτος στο Γυμνάσιο Μολάων, αφού οι γονείς τους, (επηρεασμένοι ίσως από το κλίμα τρομοκρατίας και τοπικισμού που αντιμετωπίζουν από κάποιους), τα αναγκάζουν με το ζόρι να εγγραφούν στα Λύκεια του δήμου Ευρώτα χωρίς να το θέλουν;

   Μπορεί να δικαιολογηθεί η επικράτηση οποιασδήποτε σκοπιμότητας, που να επιβάλει λύσεις που δεν λαμβάνουν υπόψη την ευαίσθητη ψυχή ενός παιδιού;

   Αυτές οι διαδικασίες συνάδουν  με την παιδαγωγική  και την εν γένει εκπαιδευτική διαδικασία που όλοι έχουμε υποχρέωση να αναβαθμίσουμε;

   Πότε έγινε διάλογος μεταξύ των δήμων και των αρμόδιων  διευθύνσεων της εκπαίδευσης, στη Λακωνία ή στην Περιφέρεια για να ρυθμιστούν τέτοια σοβαρά θέματα;

   Κατόπιν των ανωτέρων που εξέθεσα, παρακαλώ τους εμπλεκόμενους να ενσκήψουν εκ νέου, με νηφαλιότητα στο θέμα και με γνώμονα πρώτα από όλα την βούληση και την ψυχή των μαθητών, αλλά και τις κοινωνικές συνθήκες καθώς και την ιστορική πραγματικότητα, να δρομολογήσουν τις όποιες λύσεις.

Νεκτάριος Μαστορόπουλος

Καθηγητής – Δημοτικός Σύμβουλος