Πνευματικό Κέντρο Βαφειού-Ριζάς


Εγκαινιάστηκε το Πνευματικό Κέντρο Βαφειού - Ριζάς


Την Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015, παραμονή της μνήμης του Αγίου Υακίνθου, στον ιερό ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στο Βαφειό, τελέστηκε ο εσπερινός από το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας κ.κ. Ευστάθιο, με συλλειτουργούς τον εφημέριο π. Κων/νο Γρίβα, τον π. Γεώργιο Φωτόπουλο και τον π. Ιωάννη Προφύρη, παρουσία των πιστών Βαφειού-Ριζάς, του βουλευτή Αθ. Δαβάκη, της αντ/ρχη Ντίας Τζανετέα, του αντιδ/ρχου Παναγιώτη Ρήγα, του προέδρου της τοπικής κοινότητας Αμυκλών Κων/νου Κόνιαρη και του προέδρου του πολ/κού και αθλ/κού συλλόγου Βαφειού-Ριζάς Παναγιώτη Τσακωνάκου.

Στη συνέχεια έγιναν τα εγκαίνια του Πνευματικού κέντρου, δωρεά του αείμνηστου Δημήτρη Α. Βλαχάκου. (Πρόκειται για μια περικαλλή και πανάκριβη κατασκευή, με προαύλιο χώρο, αίθουσα εκδηλώσεων με τραπέζια και καθίσματα, κουζίνα με πλήρη εξοπλισμό και τουαλέτες).

Μετά τον αγιασμό και το κόψιμο της κορδέλας από το σεβασμιότατο και τους επισήμους, προσφέρθηκαν γλυκίσματα και χυμοί.

Βασικοί ομιλητές με τη σειρά ήσαν, ο πρόεδρος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Λακωνίας Βασίλης Βλαχάκος και ο σεβασμιότατος μητροπολίτης κ.κ. Ευστάθιος. Με σύντομο χαιρετισμό μίλησαν, η αντ/ρχης Ντία Τζανετέα, ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Κ. Κόνιαρης και ο πρόεδρος του Πολ/κού και Αθλ/κού συλλόγου Π. Τσακωνάκος.  

Ο λόγος του μητροπολίτη μας, όπως πάντα, ήταν μελίρρυτος και εξυμνώντας το δωρητή για το έργο του, έκλεισε την ομιλία του με το βίο του αγίου Υακίνθου.

Στην ομιλία του ο Βασίλης Βλαχάκος, είπε:

Παναγιότατε, άγιοι πατέρες, εντιμότατοι άρχοντες, κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συμπατριώτες!

     Όλοι έχουμε ακούσει και το λέμε συχνά, ότι « όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή ». Αν και στην εποχή μας συμβαίνει δυστυχώς το αντίθετο, απόψε θα έλεγα, εγκαινιάστηκε ένα Πνευματικό Κέντρο και άνοιξε ένα δια βίου μάθησης σχολείο, που οι άνθρωποι θα γηράσκουν αεί διδασκόμενοι!

      Εγκαινιάσατε Παναγιότατε ένα μικρό, ανοιχτό, ελεύθερο θα έλεγα Πανεπιστήμιο, πλάι σε ένα κλειστό σχολείο, που θα πάρει από αυτό τη σκυτάλη, για να την κάνει δάδα μέσα στο σκοτάδι της κρίσης των θεσμών και τον ξεπεσμό της κοινωνίας μας..

     Μια κοινωνία, του «εγώ» και του συμφέροντος, που κλείνει τα μάτια της και δεν βλέπει πέρα από τη μύτη της, που έχει διαγράψει από τη μνήμη της ότι: όλοι για τον ένα και ο ένας για τους πολλούς,  ήρθε από την ξενιτιά να μας το θυμίσει ο αείμνηστος συμπατριώτης μας Δημήτρης Βλαχάκος και να μας το διδάξει στην πράξη με τη δωρεά του, προσφέροντας σε όλους εμάς και στις επόμενες γενιές, αυτό που μας έλειπε! Και ήρθε την κατάλληλη στιγμή, που η τσέπη μας είναι αδειανή και το στομάχι άδειο!

    Φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, γιατί πιστέψαμε στην ύλη, στα εφήμερα, ρίχνοντας στον κάλαθο των αχρήστων ό,τι πολύτιμο είχαμε, το πνεύμα!

    Αυτό, που όχι μόνο δεν χρεοκοπεί ποτέ, αλλά απεναντίας πάντοτε θαυματουργεί! Απόδειξη, μην το ξεχνάμε, ότι με αυτό φωτίσαμε την ανθρωπότητα και σήμερα χωρίς αυτό, βρισκόμαστε δυστυχώς στο σκοτάδι, ανήμποροι και χρεοκοπημένοι… Ναι! γιατί όταν η κρίση είναι στον εγκέφαλο, παύει να είναι στην τσέπη!

    Αυτό που δεν μπορεί σε δύσκολες εποχές η Πολιτεία και αδιαφορούν συχνά οι πολλοί, ευτυχώς, υπάρχουν άνθρωποι που αφήνουν το όνομά τους με τα έργα τους παράδειγμα στους νεότερους! Αν και τα χωριά μας είναι φτωχά, ευτυχώς θα πω, είναι πλούσια από τέτοιους ανθρώπους, που κατά διαστήματα προσφέρει ο καθένας τους και κάτι περισσότερο από τον προηγούμενο και οι φτωχοί από το υστέρημά τους και με την προσωπική τους εργασία, βάζουν ένα χέρι βοήθειας!

     Αυτό όμως που δεν μπορέσαμε να κάνουμε, το έκανε αυτός ο ένας, που ξενιτεύτηκε σε νεαρή ηλικία, που εργάστηκε για να δημιουργήσει και στερήθηκε πολλές από τις χαρές της ζωής και τις απολαύσεις της καθημερινότητας! Που φεύγοντας, όχι δεν έριξε πέτρα πίσω του, αλλά παίρνοντας το σώμα του, άφησε το νου του πίσω στον τόπο που γεννήθηκε, στους ανθρώπους που πρωτογνώρισε και αγάπησε, κι εδώ που είδε το πρώτο φως επέστρεψε να κλείσει τα μάτια του και να αφήσει την τελευταία του πνοή..

  Και προτού φύγει από αυτή τη ζωή, σαν δεν παίρνει κανένας τίποτα μαζί του, πέτυχε, η μνήμη του να μείνει αιωνία και όλοι οι μεταγενέστεροι να λένε ένα καλό λόγο γι’ αυτόν!

    Σειρά μας τώρα, να κάνουμε κάτι και όλοι εμείς, εκτός από ένα μνημόσυνο στη μνήμη του, ώστε να μην περιοριστεί η δωρεά του στον καφέ της παρηγοριάς, που η μοίρα το θέλησε ο πρώτος καφές να είναι για τον ίδιο…!

    Στην ιστορική διαδρομή των χωριών μας, έχει επαληθευτεί η παροιμία «μικρό χωριό μεγάλη αντάρα»! Τόσο με τον Αθλητικό και Πολιτιστικό Σύλλογο, όσο και με την ιδιωτική πρωτοβουλία, κάνουμε από παλιά τα αδύνατα δυνατά για το καλό του κοινωνικού συνόλου και έχουμε πετύχει αρκετά! Μπορούμε περισσότερα!

    Με τις ευλογίες σας Παναγιότατε, με τη βοήθειά σας κ. αντ / ρχε, με το ενδιαφέρον σας κ. αντ / άρχης, αυτός ο χώρος πρέπει να γίνει όπως προείπα ένα σχολείο, εμπλουτίζοντάς το με μια βιβλιοθήκη!

     Από τη μεριά μας, ήδη έχουμε ξεκινήσει τη συλλογή φωτογραφιών για τη δημιουργία Λευκώματος, για να γνωρίζουν μέσα από αυτό οι νεότεροι τους προγόνους τους, τις ρίζες τους και τους συγχωριανούς τους!

   Γι’ αυτό καλώ τις οικογένειες που δεν μας έχουν δώσει ακόμη φωτογραφίες, να μας τις παραδώσουν για εκτύπωση, με ένα σύντομο οικογενειακό βιογραφικό.   

    Καλώ επίσης, όλους όσους γνωρίζουν οτιδήποτε από τα ήθη και τα έθιμα των χωριών μας, μύθους και ιστορίες, να τα καταγράψουν ή να μας τα διηγηθούν, να καταθέσουν ακόμη και ιδέες για οτιδήποτε άλλο, προκειμένου να εκδοθεί ένα βιβλίο με την παράδοση των χωριών μας! Σας διαβεβαιώνομε Παναγιότατε, σας υποσχόμαστε κ. αντ / ρχε και σας δίνουμε το λόγο μας κα αντ / άρχης, ότι αυτοί οι τοίχοι θα έχουν αυτιά, αυτές οι καρέκλες θα έχουν φωνή, αυτός ο χώρος θα έχει ζωή! Ο αείμνηστος Δημήτρης, μας άνοιξε τα μάτια προτού τα κλείσει. Γι’ αυτό, μες την αιώνια σιωπή του, παρακαλώ όλους στη μνήμη του να κάνουμε  ενός λεπτού σιγή.