Λακωνικά Νέα

ΚΑΦΕΝΕΙΟΝ "Η ΕΛΛΑΣ"

Γράφει ο Χρήστος Αναστασάκος

Διδάκτωρ Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών

Παραδοσιακά η Κυριακή είναι μέρα χαλάρωσης. Παραδοσιακά μετά την εκκλησία, γίνεται μάζωξη στο cafe της γειτονιάς.

Παραδοσιακά αρχίζουν οι αναλύσεις, οι έντονες διαμάχες που συνήθως ομοιάζουν με ατέλειωτες δικομαχίες, που γίνονται βέβαια θορυβοδώς με έντονες φωνές που ενίοτε καταλήγουν σε τσακωμούς και φασαρίες.

Πάμε στο "Εφετείο" λέμε οι φίλοι και συνήθως φροντίζουμε να μην λείπει κανένας μας.

Σήμερα λοιπόν δικάζουμε τον Δήμαρχο που παραιτήθηκε πριν τη λήξη της θητείας του γιατί τα βαρέθηκε όλα και όλους όπως ανέφερε ο πρώτος εισηγητής. Η συζήτηση συνεχίζεται με τον εκλογή του νέου άξιου Δημάρχου και συμπληρώνεται με την διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ των υποψηφίων Συμβούλων που δεν εξελέγησαν.

Από το διπλανό τραπέζι ακούγεται η πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση Σπαρτιάτη εξωκοινοβουλευτικού παράγοντα που δηλώνει μετά περισσείας ότι άν και ανήκει στην δεξιά παράταξη, απογοητευμένος από τους "δικούς του" Δημάρχους που παραδοσιακά ψήφιζε για δεκαετίες, αποφάσισε να στηρίξει για πρώτη φορά αριστερό Δήμαρχο, αλλά βεβαίως απογοητεύθηκε και δεν το ξανακάνει που να του κοπούν τα χέρια.

Η συζήτηση φουντώνει όταν φίλος Σκαλίωτης που ζεί και ψηφίζει στο Γύθειο, δηλώνει με στόμφο ότι έξη χρόνια μετά την απόλυτη επικράτηση του εκεί Δημάρχου και παρά το γεγονός ότι διαφωνεί με τον τρόπο που διαχειρίζεται την εξουσία και πάλι θα τον ξαναψίφηζε γιατί θεωρεί όλους τους μέχρι σήμερα εκλεγέντες Δημρχους άχρηστους!

Συγνώμη παιδιά μπερδεύτικα (!) μας διακόπτει χαριτωμένα η συμπαθέστατη κυρία του διπλανού καναπέ. Συγνώμη για την παρέμβαση αλλά αν δεν παίζει ρόλο η μόρφωση, αν δεν σας κάνει η κομματική ιδεολογία, αν δεν σας βοηθάει ο σκληρός ηγέτης, τότε πέστε μου σας παρακαλώ πως θα επιλέξω τον άνθρωπο που θα με διοικήσει στις επερχόμενες εκλογές;

Όταν είσαι διάσημος σου επιτρέπεται να κάνεις τα πάντα. Φυσικά δεν σημαίνει ότι η εξουσία σου επιτρέπει να βλάπτεις τους άλλους. Η εξουσία όμως φέρνει στην επιφάνεια την αληθινή φύση μας. Επιτρέπει στους ανθρώπους να εκφραστούν ελεύθερα και αυτό είναι καλό αν έχουμε έναν ηγέτη ο οποίος είναι από την φύση του ειλικρινής, νοιάζεται και είναι συμπονετικός.

Τα νέα όμως είναι άσχημα αν πρόκειται για έναν ηγέτη ο οποίος είναι εκ φύσεως εγωϊστής, οξύθυμος και χωρίς ηθικές αξίες. Άν κάποιος δεν είναι από τη φύση του συμπονετικός θα νοιώθει ότι η κατοχή εξουσίας του παραχωρεί την άδεια να προσέχει λιγότερο τα συναισθήματα των άλλων.

Είναι γεγονός ότι η εξουσία ενισχύει τα αρνητικά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας και έχει επίσης μερικές άμεσες επιπτώσεις στη συμπεριφορά. Άνθρωποι που νοιάζονται λιγότερο για την ηθική έχουν περισσότερες πιθανότητες να παραβούν τους κανόνες στοχώρο εργασίας τους μόνο αν έχουν εξουσία.

Η εξουσία έχει μία καυστική επίδραση στους ανθρώπους με αμφίβολο χαρακτήρα, διότι τους δίνει απεριόριστη άδεια να ενεργούν, να αισθάνονται και να συμπεριφέρονται στους άλλους με τρόπους που ευθυγραμμίζονται πλήρως με τους δικούς τους στόχους και συμφέροντα.

Θα πρέπει λοιπόν να νοιαζόμαστε για τις προσωπικότητες των ηγετών μας, ξεχωριστά απο τις πολιτικές που κυρήττουν, γιατί καμία θέση δεν έχει αρκετό κύρος ή δεν είναι αρκετά ευγενής για να κάνει ένα άτομο αμφιβόλου χαρακτήρα να μάθει να συμπεριφέρεται σωστά.

Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι μπορούν να αντέξουν τις αντιξοότητες, αλλά αν θες να δοκιμάσεις το χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσ’ του εξουσία, μας θυμίζει ο Αμερικανός Πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν.

Ενίοτε οι πολιτικοί κυριεύονται από μανία στο χορό των προσωπικών συμφερόντων. Η μανία είναι μία μορφή παραφροσύνης, σφοδρής οργής και παράφορου πάθους. Εξουσιομανία νοείται το πάθος για εξουσία. Η έμμονη ιδέα για εξουσία χαρακτηρίζει τον εξουσιομανή που κατα βάθος είναι εξουσιοφρενής.

Η εξουσία κάνει τους ανθρώπους που την αγαπούν να παραφρονούν. Το τετράποδο δαιμόνιο της εξουσίας είναι η παραεξουσία που δημιουργείται όταν η ίδια με την ανοχή της παραχωρεί σε μία ομάδα προσώπων δύναμη, ώστε να επεμβαίνει και να επηρεάζει τις λειτουργίες και το έργο της.

Όταν ασκεί κανείς εξουσία θα πρέπει να είναι ήρεμος, πράος για να μπορούν να τον σέβονται οι άλλοι και όχι να τον φοβούνται. Θα πρέπει όταν ασκεί εξουσία να εκδηλώνει την ίδια συμπεριφορά απέναντι στους πολίτες, ακριβώς την ίδια που θα επιθυμούσε ο ίδιος να είναι η συμπεριφορά των πολιτών απέναντί του.

Επικίνδυνος πολιτικός είναι εκείνος που δεν μπορεί να διοικήσει πρώτα τον εαυτό του και από την άλλη μεριά ο πολίτης για να μπορεί να διοικήσει πρέπει πρώτα να μπορεί να αυτοδιοικηθεί.

Κατά τον Αρχαίο Τραγικό Αγάθωνα, όποιος βρίσκεται στην εξουσία πρέπει πάντα να θυμάται : ότι διοικεί ανθρώπους, ότι πρέπει να διοικεί σύμφωνα με τους νόμους και ότι δεν θα διοικεί για πάντα. "Ο πανίσυρος δεν είναι ποτέ αρκετά ισχυρός", έχει γράψει διαπιστώνοντας την ιστορική νομοτέλεια των γεγονότων ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, ενώ "το δίκαιο είναι ταυτόσημο με το συμφέρον του ισχυρού", όπως διατίνεται στην Πλατωνική "Πολιτεία" ο Θρασύμαχος.

Τέλος, ας μην ξεχνάμε την ρύση του Αθηναίου Ιστορικού Θουκιδίδη: "Δεν κατηγορώ αυτούς που θέλουν να κυβερνούν αλλά εκείνους που είναι έτοιμοι να τους υπακούσουν".

Ο χωρίς σκέψη σεβασμός προς την εξουσία είναι ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας.

Αλβέρτος Αϊνστάιν, Γερμανοεβραίος φυσικός.

Λυπάμαι κυρία μου ! Δεν ξέρω και δεν μπορώ να σας βοηθήσω να αποφασίσετε !

Ίσως την επόμενη Κυριακή στο τοπικό "Εφετείο", ή στο Κομμωτήριο της γειτονιάς να βρεθεί η απάντηση που ψάχνουμε όλοι μας.

Χρήστος Αναστασάκος

Διδάκτωρ Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών

========