Λακωνικά Νέα

Η Ομιλία του Γραμματέα της Κ.Ο. ΠΑ.ΣΟ.Κ και Βουλευτή Λακωνίας, κ. Λεωνίδα Γρηγοράκου στη συνεδρίαση της Εθνικής Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου ΠΑ.ΣΟ.Κ (Πέμπτη, 30 Απριλίου 2015)

Συντρόφισσες και σύντροφοι,

Γνωρίζετε ότι η χώρα μας, τρεις μήνες τώρα, βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Τα προβλήματα που έχουν συσσωρευτεί είναι φλέγοντα. Η οικονομία αντιμετωπίζει πρωτοφανή έλλειψη ρευστότητας. Η επίτευξη συμφωνίας με τους εταίρους και τους δανειστές συνεχώς ετεροχρονίζεται. Η συγκυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. – ΑΝ.ΕΛ. βαδίζει στα τυφλά. Η πολιτική και διαχειριστική της ανεπάρκεια είναι παροιμιώδης. Η απειρία, ο ερασιτεχνισμός, η διγλωσσία και η ασυνεννοησία είναι ήδη τα πρώτα συμπτώματα της κυβερνητικής λειτουργίας.

Μολονότι η λαϊκή εντολή που επικαλείται ο Πρωθυπουργός ήταν σαφής: εντός ευρωζώνης και εκτός χρεοκοπίας, η κυβέρνησή του δεν την υπηρετεί με την απαιτούμενη σοβαρότητα, υπευθυνότητα και συνέπεια. Στην πραγματικότητα, είναι μια κυβέρνηση ανήμπορη να ανταποκριθεί στις αυξημένες ανάγκες που αντιμετωπίζει σήμερα ο τόπος. Τα κυβερνητικά αδιέξοδα δημιούργησαν ξανά συναισθήματα αβεβαιότητας, ανασφάλειας και φόβου στην πλειονότητα των πολιτών.  Αναμφίβολα η λύση δεν είναι η προσφυγή σε νέες εκλογές αλλά ούτε σε δημοψήφισμα. Οι κυβερνητικές αυτές σκέψεις στην πραγματικότητα ισοδυναμούν με αυτοκτονία της χώρας.

Αντιλαμβάνεστε ότι σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη για την Ελλάδα περίοδο είμαστε αναγκασμένοι να υπηρετήσουμε το εθνικό συμφέρον. Άλλωστε, τα τελευταία χρόνια, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., με επικεφαλής τον Ευάγγελο Βενιζέλο, επέδειξε την προσήλωσή του σε αυτό. Αδιαφορώντας για το πολιτικό και προσωπικό κόστος, ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. έδωσε τον καλύτερο εαυτό του, προκειμένου η χώρα να σταθεί όρθια, να αποφύγει την περιπέτεια μιας άτακτης χρεοκοπίας και να προσπαθήσει να αντιστρέψει την καθοδική πορεία που ακολουθούσε. Ο ιστορικός του μέλλοντος, να είστε βέβαιοι, ότι θα κρίνει με την επιβαλλόμενη αντικειμενικότητα το έργο της ηγεσίας του κόμματός μας. Πέντε χρόνια τώρα ο Ευάγγελος Βενιζέλος μας δίδαξε τι σημαίνει να θέτουμε την προστασία της Ελλάδας πάνω από προσωπικές, κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες. Η προσφορά του δεν θα κριθεί από τις βραχείες εξελίξεις, αλλά σε βάθος χρόνου, όπου η αποτίμηση θα γίνει με νηφάλιο και ψύχραιμο τρόπο.

Αναλαμβάνοντας την ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. το 2012, ο Πρόεδρος γνώριζε τις αντίξοες συνθήκες που είχαν ήδη διαμορφωθεί, καθιστώντας το Κόμμα μας ευάλωτο στην κριτική των αντιπάλων, αλλά και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα ενός ακραίου λαϊκισμού, ο οποίος δυστυχώς επισκίαζε και επισκιάζει ακόμα την πολιτική ζωή του τόπου.

Το ακρωτηριασμένο ΠΑ.ΣΟ.Κ. δεν είναι έργο της ηγεσίας Βενιζέλου. Δεν είναι ο νυν Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ο φυσικός και ηθικός αυτουργός για την καταβαράθρωσή του. Η άλλοτε ισχυρή κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία, η οποία είχε αναδείξει επί πολλές δεκαετίες το Κόμμα μας ηγεμονική δύναμη, μπορεί να κρίνει και να συγκρίνει την προσφορά, αλλά και τις ευθύνες όλων μας.

Σε αυτή την εξαιρετικά κρίσιμη περίοδο που βρίσκεται ο τόπος, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. μπορεί να είναι μικρό, είναι όμως χρήσιμο και απαραίτητο. Ο χώρος της ευρύτερης προοδευτικής παράταξης είναι κοινωνικά και πολιτικά υπαρκτός. Δεν έχει απαλλοτριωθεί από άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ως εκ τούτου, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. καλείται να κάνει τη δική του πολιτική και ιδεολογική ανατοποθέτηση, παραμένοντας μια ζώσα δύναμη της Δημοκρατικής Παράταξης. Το εγχείρημα αυτό είναι αναμφίβολα δύσκολο και σύνθετο. Χρειάζεται συγκεκριμένο σχέδιο, σωστή μέθοδο και προπαντός την αξιοποίηση της γνώσης και της εμπειρίας όλων εκείνων των δυνάμεων που αναζητούν μια νέα πολιτική έκφραση.

Σε αυτή την επιχειρούμενη προσπάθεια ο νυν Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλει να είναι παρών. Οφείλει να έχει τη δική του συνδρομή και συμβολή, θέτοντας στη διάθεσή μας την αποδεδειγμένη διανοητική και πολιτική του επάρκεια. Αντιλαμβάνομαι τους λόγους που τον οδήγησαν να θέσει ενώπιον των κομματικών μας οργάνων το ζήτημα της παραίτησής από την Προεδρία του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Όμως, επειδή γνωρίζω το ασίγαστο πάθος του και την υπέρμετρη αγωνία του για το παρόν και το μέλλον της Δημοκρατικής Παράταξης, τον καλώ να επανεξετάσει την απόφαση του, παραμένοντας επικεφαλής του Κόμματός μας μέχρις ότου διαμορφωθούν οι απαραίτητες εκείνες προϋποθέσεις που θα μας επιτρέψουν να προχωρήσουμε σε ένα πράγματι ιδρυτικό συνέδριο μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής Κεντροαριστεράς.

Το επικείμενο συνέδριο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που έχει προγραμματιστεί για τα μέσα Μαΐου σε καμία περίπτωση δεν έχει τις στοιχειώδεις και απαιτούμενες προϋποθέσεις να ωθήσει το Κόμμα μας σε μια στέρεη πορεία ανάκαμψης. Η Ελλάδα, το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο ίδιος ο προοδευτικός χώρος δεν έχουν ανάγκη από ένα συνέδριο που θα επικυρώσει το τέλος ενός μαρμαρωμένου κομματικού μηχανισμού.

Αντίθετα έχουν ζωτική ανάγκη ένα συνέδριο που θα αποτελέσει την απαρχή για την ανασύνθεση της Δημοκρατικής Παράταξης, κάνοντας πράξη μια βαθιά τομή στην ιστορική συνέχεια της ευρύτερης Κεντροαριστεράς. Με πρωτοβουλίες εθνικής εμβέλειας μπορούμε να συνδιαμορφώσουμε όλες εκείνες τις προϋποθέσεις, προκειμένου η Δημοκρατική Παράταξη να αποτελέσει έναν ισχυρό μεταρρυθμιστικό πόλο, στηριζόμενη σε νέες ιδέες και νέες δυνάμεις.

Οι πολιτικές εξελίξεις καθιστούν απαραίτητη την επανεξέταση της στρατηγικής μας.  Επειδή όλα είναι ρευστά είναι παράταιρο να αναλωθούμε σε ασκήσεις κομματικής γυμναστικής. Περιχαρακωμένοι στο μικρόκοσμό μας, το μόνο που θα επιτύχουμε είναι να διευρύνουμε περεταίρω την απαξίωσή μας. Άλλωστε το ΠΑ.ΣΟ.Κ. έπαψε να είναι το πολιτικό λάφυρο για τους διάφορους δελφίνους και δελφινάκια. Οφείλουμε να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα χωρίς υπερφίαλες εμμονές και απογειώσεις, χωρίς να υποκαθιστούμε την ιστορικότητα του χώρου που για πολλές δεκαετίες αποτέλεσε την πολιτική ομπρέλα ευρύτερων κοινωνικών δυνάμεων με λογικές μικρομάγαζου. Όσοι έχουν απομείνει στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. οφείλουν να απεξαρτηθούν από αντιλήψεις μικρομεγαλισμού.

Ο νέος Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., που μπορεί να εκλεγεί άμα τη λήξει της θητείας του σημερινού, θα είναι εκείνος που θα διαθέτει το πολιτικό, κοινωνικό και επιστημονικό εκτόπισμα προκειμένου να ανταποκριθεί στις νέες ανάγκες και απαιτήσεις του ευρύτερου προοδευτικού χώρου.

Η νέα ηγεσία της Δημοκρατικής Παράταξης δεν θα προέλθει από παρασυναγωγές και υπόγειες διεργασίες. Με την αυτονόητη αυτή πραγματικότητα καλούνται να συμφιλιωθούν όλα εκείνα τα κομματικά στελέχη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. που υποδύονται τους επίδοξους δελφίνους χωρίς να έχουν τις στοιχειώδεις δυνατότητες να ανταποκριθούν στις υψηλές απαιτήσεις μιας νέας φυσικής ηγεσίας. Οι φιλοδοξίες είναι θεμιτές. Προϋποθέτουν όμως την απαραίτητη πολιτική, ιδεολογική, κοινωνική και επιστημονική επάρκεια προκειμένου να ενσαρκώσουν την νέα ηγεσία μιας κατακερματισμένης προοδευτικής παράταξης.

Βαθιά πεποίθησή μου είναι ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. θα πρέπει να στρέψει το βλέμμα του στο νέο πολιτικό, κοινωνικό και κομματικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί. Με υπευθυνότητα, με σοβαρότητα, με μετριοπάθεια μπορεί ο λόγος του να ακουστεί. Μπορεί οι παρεμβάσεις και οι ιδεάσεις του να είναι χρήσιμες για την Ελλάδα, αφήνοντας στην άκρη τις κομματικές περιχαρακώσεις και προσωπικές υστεροβουλίες.

Καλώ τον Ευάγγελο Βενιζέλο να παραμείνει στην πρώτη γραμμή του αγώνα έως ότου λήξει η θητεία που προβλέπεται από το καταστατικό μας. Η πρόταση αυτή είναι προσωπική, δεν είναι αποτέλεσμα κάποιων διαβουλεύσεων με τον ίδιο.  Οι πολιτικές σχέσεις που έχω χρόνια διαμορφώσει μαζί του εδράζονται στην εμπιστοσύνη που αποπνέει η προσφορά και η δράση του.

Κλείνοντας θα ήθελα να σας πω το αυτονόητο.  Να αντιμετωπίσετε και να αξιολογήσετε την πρόταση μου ως αυθύπαρκτη πρωτοβουλία και ενέργεια. Δεν υπήρξα ούτε και θα υπάρξω ποτέ λαγός των οποιωνδήποτε ανομολόγητων επιδιώξεων.

Επειδή η χώρα δεν μπορεί να παραμείνει άλλο μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ας αφουγκραστούμε τα υπόγεια ρεύματα που διαπερνούν την υπάρχουσα πολιτική σκηνή, επιδεικνύοντας την απαραίτητη σοβαρότητα και υπευθυνότητα.

Σας ευχαριστώ.